Mənim gürcü qardaşım — Cabir Novruzun şeiri

Mənim gürcü qardaşım,

Sən yaxşı tanıyırsan

öz ürək sirdaşını.

Səpərəm üzərinə dünyanın

qaş-daşını.

Öpərəm hər qayanı,

öpərəm hər daşını,

Bütün səmalarını

ta torpaqdan göyəcən

Öz bağrıma basaram,

mənim gürcü qardaşım.

Bütün balalarını –

yüz yaşlı qarılardan

bir günlük körpəyəcən

Öz bağrıma basaram,

mənim gürcü qardaşım.

Bütün gözəllərini

oxşayaram söz ilə,

Sənə nəğmə qoşaram

kaman ilə, saz ilə,

Sənə şeir deyərəm

Kür ilə, Araz ilə,

Səsləyərəm bayrama

yüz-yüz eli, obanı,

mənim gürcü qardaşım.

Dolayaram boynuna

sonsuz Mili, Muğanı,

mənim gürcü qardaşım.

Alaram sənin üçün

kəhkəşanın rəngini,

Çalaram sənin üçün

Koroğlunun cəngini,

Bu həyatın ən gözəl,

ən qəşəng çələngini

Sənə hörmək istərəm

bu gün, gürcü qardaşım.

Süfrəmizin başında

səni görmək istərəm

bu gün, gürcü qardaşım.

Qaldıraram eşqinlə ilham piyalələri,

Tökərəm ayağına qızğın şəlalələri,

Ən zərif çiçəkləri,

ən qızıl lalələri,

Mümkün olsaydı əgər

Bütün Azərbaycanın

gülünü, çiçəyini,

sənə verərdim bu gün,

mənim gürcü qardaşım.

Mümkün olsaydı əgər

çıxararaq köksümdən

bu odlu ürəyimi

sənə verərdim bu gün,

mənim gürcü qardaşım!