Görkəmli gürcü ədib Şota Rustavelinin yeganə əsəri olan “Pələng dərisi geymiş pəhləvan” poeması dünya ədəbiyyatı xəzinəsinin qiymətli incilərindəndir. Əsər XII əsr gürcü ictimai-siyasi həyatını, bədii təfəkkür tərzini, xalqın istək və arzularını, adət və ənənələrini, qədim gürcü dilini yaşadan misilsiz qəhrəmanlıq və məhəbbət dastanıdır.
“Pələng dərisi geymiş pəhləvan” poemasında Novruz bayramının adət-ənənlərinin təsviri də verilib. Təsvirlər əsərin “Fatma Nəstan-Darecanın əhvalatını Avtandilə danışır” bölməsində yer alıb.
Aziz.ge həmin bölmədən Novruz bayramının xatırlandığı bəndləri təqdim edir. Dilimizə tərcümə Xalq şairi Süleyman Rüstəmə məxsusdur.
Eşit, qoçaq, Novruz günü bu şəhərdə budur adət,
Tacir əhli yola çıxmaz, alverçi etməz ticarət.
Gözəl paltar geyinərək özümüzə verib ziynət.
Hakimlərin sarayında düzəldilər xoş ziyafət.
***
Biz tacirlər apararıq o yerlərə töhfəmizi,
Padşahlar xoş baxışlarla qarşılayar orda bizi.
On gün getməz qulaqlardan rübabların həzin səsi,
Top oyunu, at yarışı canlandırar çölü, düzü.
***
Tacirlərə başçı olur həm məclisdə tacir ərim,
Qadınların arasında ən başdadır mənim yerim.
Şah arvadı bəxşiş alar həm yoxsuldan, həm zəngindən,
Məclislərdən üzügülər qayıdaram həmişə mən.
***
Novruz gəldi… Verdik şahın arvadına hədiyyələr,
Əvəzini verdi o da… hər qadına qiymətli zər.
Nəşələndik, çıxdıq ordan gülə-gülə, kefimiz çağ,
Yerə-göyə sığmayırdı sevincimiz, əziz qonaq.
***
Əylənməkçin axşam üstü qadınlarla getdik bağa,
Mən əlimdən gələn qədər hörmət etdim hər qonağa.
Xanəndələr oxuduqca yayılırdı səs uzağa.
Örtüyümü dəyişirdim hər qalxanda oynamağa.
