Bakı haqqında ən yaxşı şeir yazan əcnəbi şairlərdən biri Vladimir Mayakovskidir (1893-1930). 1923-cü ildə qələmə aldğı şeirdə o, Bakını küləklər və neft şəhəri adlandırıb.
Баку.
Город ветра.
Песок плюет в глаза.
Баку.
Город пожаров.
Полыхание Балахан.
Bakı,
Küləklər şəhəri,
Qum rəqs edə-edə
Az qala
çıxara gözləri…
Bir insan
arzusuna çatan kimi,
Dərviş Tibetə,
Dindar Məkkəyə,
Xristian Qüdsə
Can atan kimi,
Sənə məhəbbətlə
can atıram Bakı!
Səni ürəyimdə
yaşadıram, Bakı!
(Tərcümə: Tofiq Mahmud)
Gürcüstanda doğulan, “gürcülər arasında özünü gürcü hiss edən” rus şair “Vladikavkaz -Tiflis” şeirinin ilk sətirlərində yazır: «Только нога ступила в Кавказ, я вспомнил, что я – грузин» – “Ayağımı Qafqaza basan kimi, xatırladım ki, gürcüyəm”. Maraqlıdır ki, elə həmin şeirdə Qarabağ atının tərifi də var. Mayakovski Qarabağ atını dəbdəbəli Rolls-Royce avtomobilindən daha üstün tutur:
На гору горы грузи!
Уже на мне никаких рубах.
Бродягой, – один архалух
Уже подо мной такой карабах,
что Ройльсу – и то б в похвалу.
